Նիկոլ Փաշինյանի ուղերձից կարելի է արձանագրել մեկ կարևոր հանգամանք․ նա խոսում է խաղաղության մասին, որը փաստացի դեռ գոյություն չունի։
Այսօր չկան ստորագրված պայմանագիր, ապաշրջափակված ճանապարհներ, վերադարձած ռազմագերիներ և ավարտված սահմանազատում...
Եթե երկիրը իրական էլիտաներ ունենար, այս քարտեզը կդրվեր սրա առաջ ու պարզ հարց կտրվեր.
«Ստացել ես այսքան, հիմա թողել ես այսքանը, փասա փուսեդ հավաքի ու...»...
Խաբում է ու ստում։ Ստում է ու խաբում։ Ասում է` պատերազմը խաղաղություն է, իսկ պարտությունը` հաղթանակ։
Ասում է, որ ինքնիշխան դառնալու համար պետք է պարտվեինք, Արցախը հանձնեինք, շարունակենք պարտվել...
Փաշինյանի «ուղերձով» դիմելու հայտարարությունը առիթ տվեց տեսական սցենարի շուրջ խորհելու, որով կիսվեմ ստորև.
Կլինի այն, որ իր 7%-անոց (պայմանական) վարկանիշով դաշտում կմնա միակ պատրաստ մարդը արտահերթ ընտրություններին...
Երեկ, ուղերձի մասին առաջին անոնսից հետո, մարդիկ իրար հարցնում էին, թե ի՞նչ է ասելու Նիկոլը իր ուղերձում։ Մեծ մասը՝ տագնապած, մի մասը՝ հույով։ Նույնիսկ խելոք մարդիկ ամենաանկապ տարբերակներն էին քննարկում։ Ժամանակներն են այդպիսին...
Փաշինյանի «ուղերձ»-ում որևէ նորություն չկար։ Նրան պարզապես հանձնարարված է պարբերաբար իրականացնել հոգեբանական հարձակումներ Հայաստանի և հայ ժողովրդի դեմ։ Նպատակը պարզ է՝ հասարակությանը պահել մշտապես ընկճված, սթրեսային և «պարտվածի» հոգեվիճակում...
Պետք է առնվազն անհույս նեոլիբերալ լինես, որպեսզի հավատաս այն պնդումներին, որ «Թրամփի երթուղին» թույլ կտա էապես բարձրացնել Հայաստանի անվտանգությունը: Հաճախ է խոսվում այն մասին, որ թեև Վաշինգտոնը ռազմական ներկայություն չի ունենա Սյունիքում, սակայն ամերիկյան կապիտալը թույլ չի տա այստեղ որևէ էսկալացիա...